Wypowiedź Marka Borkowskiego, radnego Dzielnicy Praga Południe, na temat Toru Kolarskiego ”Orzeł”.
Tak jak dziś dzieciaki emocjonują się dokonaniami na boiskach sportowych Roberta Lewandowskiego, czy Wojciecha Szczęsnego w latach 70 i 80 poza oczywiście piłkarzami niekwestionowanymi bohaterami byli kolarze. Co roku w maju odbywał się szeroko relacjonowany przez media „Wyścig Pokoju” a nazwiska takie jak Ryszard Szurkowski, czy Stanisław Szozda znał każdy. Zapewne na fali tego entuzjazmy u zbiegu ulic Podskarbińskiej, Stanisławowskiej i Chrzanowskiego w 1972 roku powstał tor kolarki „Orzeł”. I tak do działającego na Grochowie od 1922 roku Klubu Sportowego Orzeł im Józefa Piłsudskiego, który w okresie PRL nazywał się Robotniczy Klub Sportowy „Orzeł”, oczywiście już bez przedwojennego patrona, dołączyła prężnie działająca sekcja kolarska.
Sam pamiętam w latach 80 grupy kolarzy jeżdżące ulicami Szaserów i Dwernickiego.
Niestety, wraz z ówczesnym kryzysem ekonomicznym, sam tor został pozostawiony swojemu losowi. Został praktycznie opuszczony i od końca lat 80 stoi, zarasta i niszczeje. W chwili obecnej moim zdaniem, ale również w opinii władz dzielnicy nie nadaje się już do użytku. Co gorsza na skutek warunków atmosferycznych, a także wieloletniego odwiedzania go jedynie przez miłośników trunków nawet samo przebywanie na nim nie jest bezpieczne. Co prawda w ostatnim czasie po wieloletnim procesie sądowym teren ten udało się przejąć dzielnicy, uporządkować i ogrodzić, to jednak sam tor jest popękany, wszystkie elementy metalowe pordzewiałe i rozkradzione, a lampy go oświetlające po prostu się poprzewracały.
Niestety jakiś czas temu do tego terenu nie wiadomo jakim prawem zaczęła rościć sobie „prawa” grupa tak zwanych działaczy rowerowych. Działacz rowerowy zwany również „aktywistą” od zwykłego rowerzysty różni się tym, że na jeżdżenie rowerem nie ma już czasu, bo ten poświęca na uprzykrzanie życia innym, szczególnie kierowcom i tym, wszystkim którym przerobienie ulic i chodników na ścieżki rowerowe nie za bardzo się podoba.
Grupa ta wraz z różnymi stowarzyszeniami, często składającymi się z trzech osób, lub nie mających nic wspólnego z moja dzielnicą wystąpiła o wpisanie tego 50-letniego toru do rejestru zabytków (!!!). Co gorsza urząd Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, zamiast wyrzucić ten wniosek tam gdzie jest jego miejsce, wszczął stosowną procedurę, która zakończy się zapewne za parę miesięcy.
Na zakończenie chciałbym dodać, że w ostatnich latach, dosłownie po drugiej stronie ulicy, przy której znajduje się tor, wyrosło nowe duże osiedle mieszkaniowe. Podczas zorganizowanych we wrześniu przez Urząd Dzielnicy Praga Południe konsultacjach społecznych prawie wszyscy mieszkańcy tej okolicy postulowali, że oczekiwali by na miejscu toru otwartego dla wszystkich terenu zielonego z funkcjami sportowo rekreacyjnymi. Niestety po wpisaniu toru do rejestru zabytków nie będzie to możliwe. A działacze rowerowi w dalszej kolejności, wystąpią do miasta aby ten, za pieniądze wszystkich podatników, odtworzył im to dzieło architektury z epoki wczesnego towarzysza Edwarda Gierka.
Zdjęcia toru: autor Marek Marczak. Według jego syna Tomasza, który mi je podesłał, to początek lat 70.
Oryginalny podpis jest taki:
Zdjęcia toru kolarskiego . Początek lat 70 – tych. Autor – Marek Marczak, prywatnie mój ojciec.
Marek Borkowski
Radny Dzielnicy Praga Południe
